Kerstverhaal deel I (V)

De vraag hoe op de afgesproken plaats te geraken had Orgel weken lang in een wurggreep gehouden, totdat ik hem er gisteren per mail uit had losgerukt: ‘Rijd maar met mij mee, ik vertrek om half drie.’ De opmerking ‘ik ben al wat eerder in de buurt, maar zal in de tussentijd kijken hoe mijn boek erbij ligt in de Bruna’ in het per ommegaande antwoord had me enigszins zorgen gebaard. Orgel, zwervend door mijn wijk op zoek naar niet bestaande Bruna’s. Die zorg bleek ongegrond, de volgende dag stond hij om kwart over twee op de stoep, openingszin: ‘Een flamingo in de tuin vind ik niet erg kerst.’ Ook hallo, dacht ik, en ik zei dan ook: ‘hallo.’ Nu al vertrekken zou onnodig lang op de parkeerplaats van de locatie van dit jaar wachten betekenen, dus ik nodigde Orgel uit even binnen te komen. Aan de keukentafel zitten, koffie, zacht kreunend een stuk karton opvouwen in de bijkeuken. Half drie, huis uit, we vertrokken. Hoe komt Belg er eigenlijk, wilde Orgel weten. Die gaat samen met Boom per bus, wist ik hem te melden. Tijdens de autorit veel ditjes en datjes van Orgel, die op mij een meedogenloze uitwerking hadden. Ik onderging het moeiteloos. Daarna een langdradig verhaal waarvan ieder detail ongelofelijk belangrijk was, zo verzekerde hij me. Het ging over het oeuvre van Grunberg, in wiens romans alles op het einde altijd stuk moest, aldus Orgel. Ik was bereid een heel eind mee te klimmen in zijn theorieën, op een gegeven moment werd het pad me echter te steil. Het gaat er eigenlijk nooit om hoe iets afloopt, dacht ik. Vlak voordat we de plaats van bestemming bereikte nog de opmerking ‘denk aan je tanden’, wat ik een raadselachtige uitspraak vond, want ik rookte niet en bij mijn weten mankeerde er niets aan mijn tanden. Toen we de parkeerplaats opreden begreep ik dat dit een verwijzing was naar Pa van Doe Maar, dat vanuit de radio klonk, en ik wist er nog een humorloos lachje uit te persen. Schors stond al te wachten op de parkeerplaats, Belg, Boom en Drank waren nog niet te zien. We stapten uit, het was 23 december, we waren klaar voor het jaarlijkse uitje van de sectie moderne letterkunde van de UvA, ter viering van de kerstvakantie, en de laatste jaren ook ter viering van het feit dat de studie nog bestond.