Orgel en Schors begroetten elkaar. Ook ik stapte uit de auto en werd door Schors begroet met een welgemeend ‘nee toch?’ Naar de ingang lopen, ernaast staan, kijken hoe laat het is, wachten. Eerst nadrukkelijk naar elkaar zwijgen, daarna een indrukwekkende spraakverwarring tussen Orgel en Schors. Vervolgens zei Orgel iets tegen me over de jury... Lees verder →

De vraag hoe op de afgesproken plaats te geraken had Orgel weken lang in een wurggreep gehouden, totdat ik hem er gisteren per mail uit had losgerukt: ‘Rijd maar met mij mee, ik vertrek om half drie.’ De opmerking ‘ik ben al wat eerder in de buurt, maar zal in de tussentijd kijken hoe mijn... Lees verder →